قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و اثرات بهداشتی آن

اثرات بهداشتی قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا - مقایسه بین دوچرخه سواری و رانندگی با خودرو

 

از سال1990، مطالعاتی مختلفی برای اندازه‌گیری میزان آلودگی هوا در ارتباط با انواع مختلف حمل‌ونقل انجام‌شده است (Kaur et al.2007 ). در مطالعات اخیر بر روی ذرات ریز و بسیار ریز (ذرات به ترتیب با قطر آیرودینامیکی ≤2.5 میکرومتر و 1/0 میکرومتر) تأکید شده است، چراکه این ذرات، آلاینده‌های اصلی تهدیدکننده سلامتی انسان هستند. رانندگی یا دوچرخه‌سواری در ترافیک ممکن است باعث قرارگیری افراد به‌طور قابل‌توجهی در معرض آلودگی هوا با غلظت‌های بالا ‌شود. در جدول 1 به‌طور خاص قرار گرفتن در معرض آلودگی بین رانندگی با خوردو و دوچرخه‌سواری مقایسه شده است. (Van Roosbroeck et al. 2007; Beck et al 2009a,b; Fruin et al. 2004; Marshall et al, 2006 ).

                                 جدول 1. مطالعات مربوط به در معرض قرارگیری افراد در شرایط آلودگی هوای مرتبط با ترافیک

به‌طورکلی تجربه قرار گرفتن در معرض آلودگی برای کسانی که با خودرو رانندگی می‌کنند با نرخ 1/16 برای PM2.5، 1/01 برای ذرات بسیار ریز و 1/65 برای عنصر کربن یا دوده بیشتر از کسانی است که دوچرخه‌سواری می‌کنند. بااین‌حال افزایش فعالیت‌های بدنی باعث می‌شود که دوچرخه‌سواران بیشتر از رانندگان عمل دم و بازدم را انجام دهند. برآوردهای دو مطالعه هلندی نشان می‌دهد که دوچرخه‌سواران 2/3 برابر (van Wijnen et al. 1995) و 2/1 برابر (Zuurbier et al. 2009) بیشتر از رانندگان خودروها هوا را تنفس می‌کنند. بنابراین، میزان استنشاق ذرات ریز و به میزان کم ذرات کربنی در دوچرخه‌سواران ممکن است بالاتر باشد. تفاوت دوچرخه‌سواران و رانندگان خودرو برای قرار گرفتن در معرض آلودگی به عوامل زیادی همچون مسیر انتخاب‌شده، سرعت خودرو، مدت‌زمان سفر، نوع ماشین، وضعیت نفس‌گیری، رفتار رانندگی و شرایط آب و هوایی بستگی دارد (Kaur et al. 2007). مدت‌زمان سفر ممکن است برای دوچرخه‌سواران بالاتر باشد، هرچند این ممکن است به‌شدت وابسته به موقعیت و وضعیت باشد. به‌عنوان‌مثال در مطالعه‌ای که در 11 شهر هلند انجام شد، تفاوت معنا‌داری بین زمان سفر با دوچرخه و رانندگی با خودرو شخصی وجود نداشت(Boogaard et al. 2009)، اما برای سفرهای طولانی‌تر، زمان سفر خودروها کمتر از دوچرخه‌ها می‌باشند(Zuurbier et al. 2010).

 

مقایسه افزایش یا کاهش طول عمر

 برای افرادی که برای سفرهای کوتاه مدت، شیوه سفر خود را از ماشین به دوچرخه تغییر داده اند، تاثیرات مثبتی بر نرخ مرگ و میر ناشی از فعالیت های بدنی ناشی از دوچرخه سواری تخمین زده شده است. این تاثیرات مثبت به طور قابل توجهی بزرگتر از مرگ و میر بلقوه ناشی از استنشاق آلودگی هوا  و سوانح ترافیکی  می باشد. افزایش امید به زندگی برای هر فرد ناشی از افزایش فعالیت های بدنی بین 3 تا 14 ماه تخمین زده شده است ( جدول شماره 2). کاهش امید به زندگی به علت آلودگی هوا ( 0.8- 40 روز) و حوادث ترافیکی (5- 9 روز ) بسیار کوچک بودند. به طور متوسط، مزایای ناشی از دوچرخه سواری در مقایسه با افرادی که مد حمل و نقلی خود را تغییر داده اند، 9 برابر بزرگتر از خطرات دوچرخه سواری، محاسبه شده است. وقتی پایین ترین تخمین برای فعالیتهای بدنی با بیشترین نرخ تخمینی آلودگی هوا و حوادث ترافیکی (نسبت مزایا به ریسک ها ) مقایسه شد، تعداد سال های تخمین زده شده از افزایش طول عمر هنوز بیشتر از کاهش طول عمر بود.

عامل استرس زا	ریسک مرتبط	افزایش سال های عمر	افزایش سالها یا ماه های عمر برای هر فرد
آلودگی هوا	1/010 - 1/053	1/106- تا 55/163-  (28/135-)	0/8- تا 40- روز (21- روز)
حوادث ترافیک	0/900 - 1/0100	6/422- تا 12/856- (9639-)	5- تا 9- روز  (7-  روز)
فعالیت های فیزیکی	0/900- 0/500	546/764 تا 111/027 (337/796)	3  تا 14 ماه (8 ماه)

جدول 2 – خلاصه ای از تاثیر تغییر شیوه سفر بر همه علت های مرگ و میر، برای افرادی که مد حمل و نقل خود را از ماشین به دوچرخه تغییر داده اند.

مزایای نسبی 7.5 کیلومتر در برابر 15 کیلومتر دوچرخه سواری احتمالا مشابه اند. 15 کیلومتر دوچرخه سواری ( رفت و آمد یکساعته) کاهش سال های عمر ناشی از آلودگی هوا از 20 – 40 روز بر اساس PM 2.5 و کاهش سال های عمر ناشی از حوادث رانندگی از 5 – 9 روز را در پی دارد. کل روز های کاهش عمر تخمین زده شده برای هر فرد به ترتیب برابر است با 49 روز برای 15 کیلومتر و 25 روز برای 7.5 کیلومتر می باشد. ریسک نسبی فعالیت های بدنی با رویکردی که در اینجا استفاده شده است افزایش یافته، اما اندازه گیری آن سخت است. با استفاده از داده های Matthews و دیگران، برای مسافت 7.5 کیلومتری، ریسک نسبی 0.79 و برای مسافت مسافت 15 کیومتری ریسک نسبی 0.66 را در پی دارد. این ریسک های نسبی به معنی بهبود 280 و 173 روزی عمر می باشد. 

عامل استرس زا	رده سنی	نرخ مرگ و میر پایه	میانگین خطر نسبی	افزایش یا بهبود سال های عمر	کاهش یا افزایش روز ها / ماه های عمر هر فرد
آلودگی هوا	39-18 64-40 65+	238 1932 22660	1.03 1.03 1.03	4153- 26019- 83788-	3- روز 19- روز 2- ماه
حوادث ترافیکی	39-18 64-40 65+	238 1932 22600	سن 29-18 : 0.996 سن 39-30: 1.009 سن 49-40 : 1.010 سن 59-50 : 1.005 سن 64-60 : 1.005 سن 69-65 : 1.004 سن 79-70 : 1.010 سن 80+ : 1.003	806- 4731- 14532-	0.6- روز 3- روز 11- روز
فعالیت های بدنی	39-18 64-40 65+	238 1932 22660	0.70 0.7 0.7	41580 263517 1062527	1 ماه 6 ماه 2 سال

جدول 3 - تجزیه و تحلیل افزایش/ کاهش سال های عمر ناشی از تغییر مد حمل و نقلی به استفاده از دوچرخه برای 7.5 کیلومتر سفر برای گروه های سنی مختلف

خلاصه نتیجه گیری

این مقاله نشان می دهد ضمن  اینکه آلاینده ها و حوادث ترافیکی ناشی از تغییر شیوه سفر از خودرو به دوچرخه سلامتی انسان را به خطر می اندازند، اما تحرکات بدنی و فعالیت های فیریکی ناشی از دوچرخه سواری به مراتب تاثیر بیشتری بر افزایش روزهای عمر و سلامتی انسان می گذارند  و به طور کلی سلامتی ناشی از دوچرخه سواری  به طور قابل توجهی بیشتر از خطرات دوچرخه سواری به نسبت رانندگی با خودرو می باشد. 

راهنمای آلاینده ها

- Co : منوکسیدکربن  
- BTEX: مجموع بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و زایلن  
- TSP: ذرات معلق - PM2.5: غلظت جرمی ذرات کمتر از 5/2 میکرون
- EC: عنصر کربن، معادل دوده ( دیزل)
- UFP : ذرات نانومقیاس با اندازه قطر کمتر از 1/0 میکرون 
 - abs : نشانگری برای دوده

• مرجع خبر:مهندسان مشاور رهیافت